ඔබ යන්න මා තනි වුනාවේ
ඔබ යන්න මා තනි වුනාවේ
මුවට සිනහව එක් කළෙත් ඔබ
මකා මගෙ ඇස් හැඬෙව්වෙත් ඔබ
අනේ ඔබ අද දන්නවානම්
මගේ මතකය රිදුම් දෙන බව
දරාගෙන ඔබෙ විසල් ගැරහුම්
තනිව වින්දෙමි නැතිව සැනසුම්
අහෝ ලොකය සිතනවානම්
මගේ යටි සිත තනිව හැඬු බව
මගේ මේසය මතට වී හිඳ
පන්හිඳෙන් මේ ගොතන කවි පද
අනේ දෙවියනි පෙනෙනවානම්
කඳුළු මුතුකැට අකුරු වන බව
සත්‍ය වැළලී ගියා දැනුනද
දන්නෙ ඔබ මා පමණි මතකද
ඔබ නොදන්නා ලෙස සිටී නම්
කියයි මේ හැම මා වැරදි බව
හමුනොවේනම් වෙන්වුනාවේ
ඔබ යන්න මා තනි වුනාවේ
යළි දිනෙක ඔබ හැරෙනවානම්
පෙනෙයි මා පසුපසින් නැති බව
යන්න ඉඩදී බලා ඉන්නෙමි
සෙමෙන් මා යළි ගොඩනැගෙන්නෙමි
මැරෙන්නට මොහොතකට පෙර හෝ
කියන්නෙමි මම සදා යන බව
ඔබේ මතකය අවදි වේවී
සිතුවමක් සේ ඇඳී යාවී
දැනෙන්නට මට ඉඩ හරිනු මැන
ඔබේ සතුටත් එයම වූ බව
එපා කඳුළැලි ඔබෙ නෙතගට
පිපෙන් හසරැලි ඔබේ මුවගට
යන්න කළියෙන් සිතින් දිවුරමි
යළිත් සසරේ හමු නොවන බව
.jpg)
No comments:
Post a Comment